Арганізацыя Паўночнаатлантычнага Дагавору

Гісторыя ўзаемаадносін Рэспублікі Беларусь з НАТА пачынаецца з 1992 года, калі наша краіна ўступіла ў Савет паўночнаатлантычнага супрацоўніцтва, які трансфармаваўся ў 1997 годзе ў Савет еўраатлантычнага партнёрства – СЕАП.

У 1995 годзе Беларусь падключылася да праграмы «Партнёрства дзеля міру» (ПдМ), разглядаючы яе ў якасці важнага інструмента ўмацавання ўзаемадзеяння ў палітычнай, ваеннай, эканамічнай, навуковай і прававой сферах як з Арганізацыяй Паўночнаатлантычнага дагавора ў цэлым, так і з асобнымі дзяржавамі-членамі НАТА.

У красавіку 1998 года было адкрыта Пастаяннае прадстаўніцтва Рэспублікі Беларусь пры Арганізацыі Паўночнаатлантычнага дагавора.

Асноўным планавым дакументам удзелу Беларусі ў ПдМ з'яўлялася індывідуальная праграма партнёрства і супрацоўніцтва (ІППС), якая прымаеццы кожныя два гады. Першая Індывідуальная праграма партнёрства была ўхвалена Саветам НАТА ў ліпені 1997 года. 

У 2004 годзе Рэспубліка Беларусь далучылася да Працэсу планавання і ацэнкі сіл (ПАРП), асноўнай задачай у рамках якога з'яўляецца развіццё ваеннага супрацоўніцтва з НАТА.

Супрацоўніцтва з НАТА па лініі рэагавання на надзвычайныя сітуацыі ажыццяўлялася праз удзел у Камітэце па надзвычайнам грамадзянскім планаваннем і Групе па грамадзянская абароне, якія праводзiлiся ў фармаце Савета Еўраатлантычнага партнёрства, узаемадзеяння з еўраатлантычным каардынацыйным цэнтрам па рэагаванні на катастрофы, а таксама па лініі ПАРП.

Практычнае ўзаемадзеянне Рэспублікі Беларусь з НАТА прыпынена 19 лістапада 2021 г. па ініцыятыве Альянсу.

Беларусь гатова да аднаўлення прагматычнага ўзаемадзеяння з НАТА на раўнапраўнай і ўзаемапаважлівай аснове пры ўліку ўзаемных заклапочанасцей у сферы бяспекі.